Malutka Czarownica

 Była sobie Malutka Czarownica.Miała dopiero sto dwadzieścia siedem lat,więc była jeszcze,jak na czarownicę,w bardzo młodym wieku.Mieszkała w zaczarowanej chacie,która stała samotnie,w głębi lasu.Mimo że była mała,wystarczała Malutkiej Czarownicy,nie mogła ona sobie wręcz wymarzyć wspanialszego domku.Miał piękny przekrzywiony przez wiatr dach,koślawy komin i rozklekotane okiennice. Z tyłu był wbudowany piec.Nie mogło go przecież zabraknąć.Dom bez pieca do pieczenia nie nadawałby się na prawdziwy dom czarownicy.Malutka Czarownica miała kruka,który umiał mówić.Nazywał się Gerfert.Potrafił zakrakać nie tylko ,,Dzień dobry '' i ,,dobry wieczór'' jak zwykły kruk,który nauczył się mówić,lecz znał również wiele innych zwrotów.Malutka Czarownica bardzo go ceniła,ponieważ był wyjątkowo mądrym krukiem.Miał swoje zdanie na każdy temat i mówij jej wszystko bez ogródek.Malutka Czarownica każdego dnia spędzała około sześciu godzin,ćwicząc się w sztuce czarownia.Czarowanie nie jest bowiem łatwe.Kto chce odniesc sukces w tej dziedzinie,nie może być leniwy.Musi najpierw nauczyć się mniejszych,a dopiero później dużych czarodziejskich sztuczek.Strona po stronie trzeba przestudiować Księge Czarów,przy czym nie wolno pominąć ani jednego zdania .Malutka Czarownica była dopiero na dwieście trzynastej stronie Księgi Czarów.Ćwiczyła właśnie wywoływanie deszczu.Siedziała na ławce przed piecem , na kolanach trzymała rozłożąną Księge i czarowała.Kruk gerfert siedział obok niej i by niezadowolony.
-Masz zrobić deszcz-krakał pełen wyrzutów
- a co czarujesz ? Za pierwszym razem pada deszcz myszy,z drugim razem pada deszcz żab,za trzecim-deszcz szyszzek!!Jestem ciekaw,czy przynajmniej teraz wywołasz prawdziwy deszcz!Wtedy Malutka Czarownica spróbowała po raz czwarty.Kazała wznieść się chmurze na niebie,przybliżyła ją,i kiedy chmura była dokładnie nad nim , czarownica zawołała:
- Deszczu padaj!
Chmura się nagle otworzyła i zaczął padać deszcz maślanka-zakrakał gerfert

dalsza część jutro !